செல்கள்

என்னோட அப்பா புடிக்கும். என்னோட அப்பா எனக்கு ரொம்ப புடிக்கும். என்னோட அப்பா நல்லா சாக்கர் விளாடுவாங்க. அவங்க சாக்கர்ல வந்து ரொம்ப நல்லா இருக்காங்க. என்னோட அப்பா, நல்லா போவாங்க. அப்பா வந்து, நிறைய நுண்ணோக்கில கண்டுபிடிப்பாங்க. ஒரு நுண்ணோக்கி ரொம்ப ரொம்ப ரொம்ப ரொம்ப கண்ணுக்குத் தெரியாத செல்ஸ்ஐ வந்து பாக்க வைக்கும். சில செல்ஸ் நல்லது. வெள்ளை செல்கள் நல்லது. சிவப்பு செல்கள் நல்லது. சில சிவப்பு செல்கள் காதுக்குள்ள இருக்கும். அது ரொம்ப கூடாதது. அது வலிக்கும். எனக்கு ஒன்னு இருந்துச்சு. நா வந்து, பள்ளிக்கூடத்துல இருக்க டாக்டர் ஆபிசுக்குப் போனேன். ஊசியெல்லாம் போடலை. லை லை லை லை. நல்லா இருந்தாங்க அந்த நர்ஸ். எனக்கு விருப்பம் அந்த நர்ஸ். அந்த நர்ஸ் எனக்கிட்ட நல்லா பார்த்தாங்க, காதுக்குள்ள. கொஞ்சம் இளஞ்சிவப்பு இருந்துச்சு. என்னோட சிவப்பு செல் கீழ கீழ கீழ கீழ வக்கிது. அது ரொம்ப வலியா இருந்துச்சுன்னா செல் வந்து ரொம்ப சிவப்பா இருக்கும். அந்த சிவப்பு செல் கூடாதது. சில சிவப்பு செல் நல்லது. வெள்ளை செல் கூடாத பச்சை பாக்டீரியா எல்லாம் வந்து எடுத்துரும்.

எனக்கு அழுகை வருது

நான் அழுகிறென். அம்மாவுக்கும் அப்பாவுக்கும் விளங்கலெ. ஏன் அழுகிறேனெண்டு என்னால சொல்ல முடியாது. முதுகில கடிக்கிறது (அரிக்கிறது), பலூன் உடையுறது, இருட்டு எல்லாத்தையும் பார்த்து அழுகிறென். இந்த ஊரு நண்பர்களும், பள்ளிக்கூடத்துப் பிள்ளைகளும்தான் கத்துக் கொடுத்தாங்க, தங்கச்சி அழுகிறப்ப அம்மாவும் அப்பாவும் தூக்குறாங்க, அதனாலதான் நான் அழுது அவங்கட கவனத்தை வேண்டுறேன் எண்டு அம்மாவும், அப்பாவும் பேசிக் கொள்கிறாங்க. சில நேரம் விளையாட்டுக் காட்டுறாங்க. சில நேரம் பேசிப் பேசிச் சொல்லுறாங்க. சில நேரம் கண்டிப்பா சொல்லுறாங்க. நானும் சில நேரம் கேப்பென், சில நேரம் கேட்க மாட்டென். அழுகிறது எனக்குப் பிடிக்கலைதான். ஆனாலும் சில நேரம் நான் அழுகிறென். படத்தில அழுகிறது நான் இல்ல!